Είναι γιαούρτια και όχι πηγμένο χιόνι

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 04/04/19.

Ο κ. Κατρούγκαλος, από τα χρόνια της ΠΣΚ στο πανεπιστήμιο, είχε μια αξιοθαύμαστη στωική αταραξία. Κάτι ζωηροί πολύ όξω Αριστερά σύντροφοι σε μια γενική συνέλευση τού ρίξανε ένα περιποιημένο πρόβειο γιαούρτι με λεβέντικη πέτσα, το οποίο τον πήρε κατάμουτρα αλλά ουδόλως διέκοψε τον υπέρ του σοσιαλισμού λόγο του, ούτε τάραξε το μόνιμο υπομειδίαμά του. Μητσοτάκειος, του πατρός, αρετή η απάθεια. Τώρα ο Κατρούγκαλος, με το ίδιο υπομειδίαμα, μας είπε ότι πολλοί εξ όσων αντιδρούμε στη Συμφωνία των Πρεσπών είμαστε κακοί εθνικιστές. 

Οι υπόλοιποι, που δεν είναι τέτοια τέρατα εθνικισταί, με τραγίσια πόδια, κέρατα και ουρά, αντιμετωπίζουν το ζήτημα με αυτό που ονόμασε «συναισθηματική αντίληψη», δηλαδή είναι χάχες αισθηματίες χωρίς νόηση και ρεαλισμό, και όταν αντιληφθούν πόσο μεγάλη πετυχεσιά είναι η συμφωνία θα πηλαλάνε από τη χαρά τους, σαν ελαφάκια στο λιβάδι της Χάιντι. 
Ο δε πρωθυπουργός, ο οποίος πήγε να ανταλλάξει φιλοφρονήσεις με τον μπράτιμο, τον Ζάεφ, που του έκανε τα αποκαλυπτήρια πως δεχόταν και τη Μακεδονία του Ιλιντεν και πως δέχτηκε ο ίδιος το «Βόρεια Μακεδονία» γιατί δέχτηκε ο Τσίπρας να δώσει τη μακεδονική ταυτότητα, δεν ξέχασε να μας περάσει κι από κει ένα χεράκι, βρίζοντας τους διαφωνούντες.
Δεν ξέρω ποιος τον συμβουλεύει ή εάν είναι προϊόν προσωπικής τσαντίλας, πάντως η εξύβριση και κατασυκοφάντηση των ψηφοφόρων ουδέποτε αποτέλεσε αποτελεσματική μέθοδο πειθούς και προσέλκυσής τους.
Θυμίζω στον σύντροφο Αλέξη πως στις δημοσκοπήσεις των φιλικών προς αυτούς ΜΜΕ διαφωνούν με τη Συμφωνία των Πρεσπών και οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Φταίει η «συναισθηματική αντίληψή» τους, δηλαδή δεν γραδάρουν τα πράγματα με την τετράγωνη λογική ενός Μπουχάριν, ενός Καρτερού, ή μπας και είναι τίποτε παλιοεθνικιστές κι αυτοί, κρυφοί οπαδοί του Φαήλου; 
Πάντως ουδείς διαφωνών πολίτης δεν πρόκειται να πει «ποπό, ο πρωθυπουργός με είπε εθνικιστή, ακροδεξιό, ντροπή μου, ας ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ». Ο απλός άνθρωπος, ταβάριτς, ακούει την προσβολή, τη σηκώνει από το χώμα, τη διπλώνει προσεκτικά, τη βάζει στο άδειο πορτοφόλι και πίσω από το παραβάν θα σας το χώσει βαθιά στην κάλπη το ψηφοδέλτιο και δεν θα είναι το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. 
Ο κίνδυνος με την προπαγάνδα είναι να πιστέψεις κι ο ίδιος σε αυτήν, να πάθεις μια ιδεοληπτική ιδρυματοποίηση κι ενώ τρως γιαούρτια από τον Παγώνη στο Κριεκούκι να νομίζεις πως είναι πηγμένο χιόνι.
Και βεβαίως τα τωρινά σούρτα φέρτα με τους Σκοπιανούς «μελλοθάνατους» των Αλβανών, αφού τη «Βόρεια Μακεδονία» θα την εξοντώσει η αλβανική υπεργεννητικότητα, προστίθενται σε όλα τα προηγούμενα, όπου Κοτζιάς, Τσίπρας, Κατρούγκαλος, όλοι, ξέχασαν μια λεπτομέρεια, που δεν είναι και τόσο λεπτομέρεια: πάνω από 200.000 Ελληνες, κυρίως Βλάχους, Σαρακατσάνους κ.λπ. Μην τους μπερδεύετε με τους προδότες του ΣΝΟΦ και μετά του ΝΟΦ, που όσοι γλίτωσαν από τα πολυβόλα και τις λόγχες του Στρατού μας έφυγαν με τα πόδια στην πλάτη για να γλιτώσουν το απόσπασμα. 
Μιλάμε για μια ιστορική ελληνική κοινότητα, την οποία κατέγραψαν σε απογραφή οι Γερμανοί κατά την Κατοχή και των Σκοπίων, αλλά τους... ξέχασαν ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του, οι οποίοι δεν θυμήθηκαν να διεκδικήσουν έστω μια υποσημείωση για τόσες χιλιάδες Ελληνες. Αν ήταν παρενδυτικοί βίγκαν μουσουλμάνοι, που διεκδικούν να είναι ελεύθεροι γυμναστικής κατά τις δύσκολες μέρες του μήνα, διότι έχουν «συναισθηματική περίοδο», οι σύντροφοι θα είχαν σκίσει 72 καλτσόν, θα είχαν φτιάξει μερικές εκατοντάδες ΜΚΟ και θα αλαλάζανε όλα τα Εξάρχεια και οι καταλήψεις των μεσοτοιχία πιο ούλτρα συντρόφων.
Φευ, Ελληνες και ορθόδοξοι, είναι τρε μπανάλ, τίποτε φασίστες θα είναι, αφού δεν είναι πιτσιλωτοί, χαρωποί και παράξενοι. Και τώρα που το θυμήθηκα, σαν σήμερα που γράφω αυτό το κείμενο, 3 Απριλίου, γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας ένας εθνικιστής, ένας ακροδεξιός, ένας μπήξε και δείξε, με καταγωγή από το Λιμποβίσι, βαθιά μέσα στους λόγγους της ορεινής Αρκαδίας.
Με τα σημερινά μέτρα και δεδομένο πως διεξήγαγε έναν ανελέητο εθνικό και θρησκευτικό πόλεμο κατά των Τούρκων και του Ισλάμ, θα είχε φάει καμιά μήνυση από τον Δημητρά, θα τον εγκαλούσε ο Κατρούγκαλος για τη «συναισθηματική αντίληψή» του περί της εξουσίας της Υψηλής Πύλης, θα τον αποκαλούσε υποκριτή πατριδοκάπηλο ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης, ο γνωστός παραλίγο ταμίας στην Παγκρήτια Συνεταιριστική Τράπεζα, θα τον κανοναρχούσε να αφήσει τις πιστόλες, το καριοφίλι, την πάλα και το γιαταγάνι και να το ρίξει στον «οικονομικό πατριωτισμό», σεβόμενος το status quo της Αλωσης του 1453. 
Ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης όμως είχε άλλη άποψη και στην κάσα του υποπόδιον αυτού την τουρκική σημαία. Δεν σύχναζε στις Πρέσπες και στις Ζυρίχες.