Ο ραγιαδισμός της Αριστεροσύνης

Ούτε αδέσποτο σκύλο δεν πρέπει να παραδώσουμε στον Ερντογάν, πόσο μάλλον ανθρώπους
Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη*
Η υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών εξελίσσεται σε απόλυτο ξεβράκωμα του αριστερού «ανθρωπισμού», της αντίληψης του ΣΥΡΙΖΑ για το κράτος δικαίου, τον ανύπαρκτο σεβασμό τους στη Δικαιοσύνη και τον περιδεή ραγιαδισμό τους απέναντι στους ισλαμοφασίστες της Αγκύρας. Δεν θα σας πω την άποψή μου για τα πρόσωπα των οκτώ, παρόλο που τους είδα και μίλησα εκτενώς μαζί τους στα κρατητήρια του Α.Τ. Ολυμπιακού Χωριού, μόλις τους έφεραν στην Αθήνα. Μόνο πως μιλάμε για απλούς ανθρώπους. Ούτε θα σας μπλέξω με πολλά νομικά ζητήματα. Θα σας πω απλά πως, αν στη Νομική Σχολή αναζητούσε καθηγητής για τις εξετάσεις ad hoc θέμα, όπου να ισχύουν όλες οι προϋποθέσεις για να ΜΗΝ εκδοθεί κάποιος, τότε δεν υπάρχει καταλληλότερη περίπτωση από αυτήν των οκτώ.

Όλες οι δηλώσεις που γίνανε με σχόλια κατά της Δικαιοσύνης ήταν κατάπτυστες, ωμή παρέμβαση στη λειτουργία της, θυμίζοντας την Ουγκάντα του Ιντι Αμίν Νταντά ή νοτιοαμερικανική μπανανία. Η δε προσπάθεια να ενδυθούν η ωμή παρέμβαση και ο φόβος για τον Ερντογάν με αριστερό μανδύα, «είναι πραξικοπηματίες» ή, με κυνισμό Ταλλεϋρράνδου από τα Lidl, «δεν ωφελείται η χώρα», κάνει ακόμη πιο κωμικοτραγική την κατάσταση. Στην Τουρκία οποιοσδήποτε θεωρεί τον ισλαμοφασίστα Ερντογάν εχθρό δεν μπορεί να έχει δίκαιη δίκη. Κρατούμενοι αξιωματικοί βασανίστηκαν μέχρι θανάτου, βρέθηκαν νεκροί στα κελιά τους από «άγνωστα αίτια». Δικαστές συλλαμβάνονται την ώρα που δικάζουν, ένοπλοι παρακρατικοί σκοτώνουν, συλλαμβάνουν, κακοποιούν ανθρώπους εν μέση οδώ.
Οποιοσδήποτε θεωρείται από τον Ερντογάν αντίπαλός του απογυμνώνεται από κάθε ανθρώπινο δικαίωμα σε αυτό το κράτος-συμμορία, στο οποίο δεν υπάρχουν δικονομικά δικαιώματα και εγγυήσεις και οι δίκαια ή άδικα κατηγορούμενοι κάποιες φορές δολοφονούνται στα κελιά τους, ενώ κι οι δικαστές τρέμουν για τη δική τους ζωή. Θα σας θυμίσω τη δίκη Οτσαλάν στην Κωνσταντινούπολη. Οι δικηγόροι του δέρνονταν συχνά τόσο κατά την είσοδο όσο και κατά την έξοδο από την αίθουσα, τον βασικότερο δε των συνηγόρων τον μαχαίρωσαν. Τότε δεν ήταν πρωθυπουργός ο Ερντογάν. Τώρα, επί των ημερών του, ειδικά μετά το μαϊμού πραξικόπημα, τα πράγματα έχουν χειροτερέψει. Εγώ, ένας σκληρός δεξιός, συντηρητικός, εθνικιστής ή ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα των δημοσιολογούντων ως ταμπέλα, έχω μια σταθερή θέση: ούτε αδέσποτο σκύλο δεν πρέπει να παραδώσουμε στον Ερντογάν, διότι ούτε αυτού θα σεβαστεί τα δικαιώματα. Πόσο μάλλον να παραδώσουμε ανθρώπους.
Την ίδια δε σταθερή θέση κατά της έκδοσης στην Τουρκία έχω κι όταν οι εκζητούμενοι είναι Κούρδοι αγωνιστές, Τούρκοι κομμουνιστές, αναρχικοί, οποιοσδήποτε. Το αξιακό μου πλαίσιο, οι αρχές μου, η πίστη μου στο κράτος δικαίου και στη Δικαιοσύνη δεν κάμπτονται, όπως του κ. Μουζάλα, του κ. Κοντονή και του πρωθυπουργού, από ιδεολογική αντίθεση ή αντιπάθεια. Αν λοιπόν θέλετε να δείτε ολοκληρωτικούς και περιδεείς ραγιάδες, που κουρελιάζουν τους θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους νόμους, το Σύνταγμα και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας, κοιτάξτε αριστερά.
Τα παραπάνω όσον αφορά το θεσμικό ζήτημα, που δεν μπορεί να κάμπτεται με την επίκληση τάχα «εθνικών συμφερόντων» από γονυπετείς «σώφρονες». Εξίσου όμως σημαντικό και βλαπτικό των εθνικών συμφερόντων είναι και το ζήτημα της εκπομπής μηνύματος φόβου της κυβέρνησης μπροστά στις χυδαίες προκλήσεις κι απειλές του Ερντογάν και της συμμορίας του, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, απαιτούν να γίνουμε σαν τα μούτρα τους, να καταλύσουμε τους νόμους μας, τη διάκριση των εξουσιών, να εκβιάσουμε τα δικαστήρια και άλλα όργανα του κράτους ώστε να παρανομήσουν και να παραδώσουμε αυτούς τους ανθρώπους δεμένους χεροπόδαρα στο ακόμη μοναδικό ατιμώρητο Γενοκτόνο Κράτος του κόσμου.
Όποιοι βουλευτές, υπουργοί συνηγόρησαν δημόσια σε αυτή τη θέση είναι απλά παλιάνθρωποι, οπαδοί του ολοκληρωτισμού, ροζ φασιστόμουτρα και ανάξιοι να εκπροσωπούν το Έθνος. Το δε μήνυμα φόβου που εκπέμπουν αυτές οι αντιδράσεις υποταγής στα κελεύσματα του μεγαλύτερου δουλέμπορου και συνεργού του Ισλαμικού Κράτους υπονομεύει κάθε έννοια αποτροπής του τουρκικού επεκτατισμού. Εάν σας πήγε τρεις δεκαπέντε κι έντεκα για οκτώ ανθρώπους, ρε «σύντροφοι», τι θα κάνετε άμα ο Σουλτάνος σάς απειλήσει για τη Θράκη; Ή μήπως κι εκεί έγινε το ίδιο και σπεύδετε να εκλέγονται οι μουφτήδες, που ούτε στην ίδια την Τουρκία δεν εκλέγονται; Όλα αυτά είναι ντροπή για την τιμή και την αξιοπρέπειά μας, όνειδος για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο και κυρίως ανοίγουν την όρεξη του θηρίου, το οποίο δεν εξημερώνεται, ακόμη κι αν το ταΐσετε ψυχές…
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ