Ασφαλιστικό, από τη Σκύλα στη Χάρυβδη

του Αλέξανδρου Αρβανιτάκη*

Το ασφαλιστικό μας μπαίνει και πάλι σε επικίνδυνες ατραπούς. Μετά τις τεράστιες μειώσεις των πρώτων δύο μνημονίων που έφτασαν έως το 60% (ιδίως στους απόστρατους και τα σώματα ασφαλείας) ήρθε ο νόμος Κατρούγκαλου να δώσει ένα ισχυρότατο πλήγμα. Η μετατροπή των ασφαλιστικών εισφορών σε οιωνεί δεύτερη φορολογική, με ποινικοποίηση της κερδοφορίας για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ουσιαστικά “έκλεινε” το μάτι σε όσους δήλωναν κέρδη κάτω των 10.000 ευρώ (ουσιαστικά το 80% των ασφαλισμένων). Απέκρυπτε όμως ότι η μείωση των εισφορών αφενός πλήττει τη βιωσιμότητα του συστήματος ως προς τη χρηματοδότηση των σημερινών συνταξιούχων και αφετέρου θα οδηγήσει σε συντάξεις-φιλοδώρημα. Εκκρεμεί μάλιστα από την 1/1/2019 η εφαρμογή της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς για συνταξιούχους του δημοσίου και των λεγόμενων “ευγενών ταμείων”, που θα οδηγήσει σε νέες περικοπές μεσοσταθμικά άνω του 20%.

Σε αυτή την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ παρέμεινε για δύο χρόνια ουσιαστικά δίχως πρόταση καθώς κάθε αλλαγή των προβλέψεων του νόμου Κατρούγκαλου θα διατάρασε τις δημοσιονομικές προβλέψεις  του μνημονίου 3. Αισίως ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε προ ημερών τις βασικές παραδοχές του ασφαλιστικού συστήματος που θέλει να οικοδομήσει η “εν αναμονή” κυβέρνηση της ΝΔ, όπου τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η διατήρηση της εθνικής σύνταξης μέσω αναδιανεμητικού συστήματος και η θεσμοθέτηση κεφαλαιοποιητικού-ανταποδοτικού συστήματος για την κύρια σύνταξη, πυλώνα που θα επιλέγει ο ασφαλισμένος μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Είναι σαφές ότι αυτή η πρόταση εκχωρεί το κύριο ανταποδοτικό πυλώνα στις ιδιωτικές ασφαλιστικές, δεδομένου της ανασφάλειας των ασφαλισμένων προς το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, θεσμοθετώντας μάλιστα και υποχρεωτικότητα. Φυσικά αυτή η πρόταση θα οδηγήσει σε τεράστιο έλλειμμα πόρων για την εξυπηρέτηση των σημερινών συνταξιούχων ενώ παραμένουν τα ερωτηματικά για τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να μετατραπεί από συμπληρωματικό παράγοντα σε κύριο διαχειριστή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Η Νέα Δεξιά πιστεύει ότι βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς δραστική μείωση της ανεργίας, σε ποσοστά προ της κρίσης, με δουλειές πλήρους απασχόλησης με μισθούς αξιοπρεπείς που θα αποδίδουν επαρκείς εισφορές,  και αντιμετώπιση της “μαύρης” εργασίας. Το σημαντικότερο όμως δομικό στοιχείο ενός νέου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης  είναι η διασφάλιση της ανταποδοτικότητας μεταξύ εισφορών και συντάξεων, που θα επανακτήσει την αξιοπιστία των ασφαλισμένων προς την προοπτική της κοινωνικής ασφάλισης.


*Διεθνολόγος – Εκπρόσωπος Τύπου Νέας Δεξιάς