Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 30/01/19

Η διαφωνία της πλειοψηφίας του λαού, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται σύμφωνα με τις μετρήσεις και σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, δεν αφορά ένα τρέχον ζήτημα ήσσονος πολιτικής σημασίας. Δεν μπορούν οι αυτουργοί του εγκλήματος, όσοι το διαπραγματεύτηκαν, το ψήφισαν και το υπέγραψαν ή φύλαξαν τσίλιες τάχα διαφωνώντας, να έχουν την απαίτηση να πίνουμε μαζί τσάι Κεϊλάνης και να τρώμε κουλουράκια κανέλας και να διαφωνούμε όπως οι Αγγλοι για το αν πρέπει να απαγορευτεί το κυνήγι της αλεπούς κι ύστερα να ανταλλάσουμε θερμές χειραψίες και να συζητάμε για τον καιρό, βλέποντας τον κάθε Ζάεφ να μας κογιονάρει, το αίμα των ηρώων μας βεβηλωμένο και τα συμφέροντά μας σφάγια στα πόδια εχθρών.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 27/01/19

Η Σία Αναγνωστοπούλου, αυτή η cult φυσιογνωμία, το είπε καθαρά, δεν κρατήθηκε, πως με τη Συμφωνία των Πρεσπών «ολοκληρώνουμε αυτό που άφησε στη μέση το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ». Σημειώστε πως στο Σύνταγμα της Βόρειας Μπανανίας του Σόρος, το οποίο δεν πολυάλλαξαν τελικά, υπάρχει άρθρο που αναφέρεται στον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1943-1949». Ξέρετε πού αναφέρεται; Στο ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ, τις δύο διαδοχικές κομιτατζίδικες οργανώσεις των βουλγαρόφωνων που παριστάνουν τους Μακεδόνες, οι οποίες συνεργάστηκαν με τον ΕΛΑΣ και μετά με τον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας», που ούτε δημοκρατικός ήταν ούτε Στρατός ούτε ελληνικός. Οταν έλεγα σε τηλεοπτικές συζητήσεις και έγραφα εδώ πως οι συριζαίοι εξοφλούν παλαιοκομμουνιστικά γραμμάτια στους εταίρους τους στην προδοτική χωριστική ανταρσία με στόχους τότε: α) την επιβολή σταλινικής κομμουνιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα και β) την απόσπαση εθνικού εδάφους, της Μακεδονίας, και δημιουργία σοβιετικού «μακεδονικού» κράτους, οι αριστεροί χοροπηδούσαν ωρυόμενοι για «εμφυλιοπολεμική ρητορική» κ.λπ. Τώρα η Σία το είπε μόνη της η γυναίκα. Αφεριμ και η μούμια του Λένιν να μείνει άλιωτη να προσκυνάνε οι άνθρωποι τον μαϊμού προφήτη της ψευτοθρησκείας τους.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 23/01/19

Οι εξουσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας έχουν περιοριστεί σημαντικά, γεγονός κατά τη γνώμη μου λάθος, αφού έτσι δεν υπάρχει κανένας παράγοντας ανάσχεσης της αυθαιρεσίας της όποιας κυβέρνησης, ένας εξισορροπιστικός παράγων των αρρυθμιών και των αυθαιρεσιών του πολιτικού συστήματος. Ναι, ο ρόλος του είναι εν πολλοίς πλέον συμβολικός, για να μη χρησιμοποιήσω τον όρο διακοσμητικός, όμως δεν μπορεί να απαιτούν οποιοιδήποτε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να γίνει άθυρμα των επιδιώξεων μιας μηδενιστικής κλίκας που κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα εθνικά συμφέροντα. 

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 20/01/19

Σχεδόν όλοι όσοι ασκούν εξουσία νομίζουν ότι θα κρατήσει για πάντα. Δεν έμαθαν τίποτα από την Ιστορία, δεν διδάχθηκαν τίποτα από τη ζωή, ενώ αρκεί μία κηδεία για να πάρεις το μάθημα της ματαιότητας, να εμπεδώσεις τον νόμο που ο λαός έχει διατυπώσει σοφά: ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. Θα έρθει η ώρα που οι κραταιοί σύμβουλοι, οι υπουργοί, οι βουλευτές που αυτάρεσκα κοιτούν την κάμερα στις τηλεμαχίες θα στέκονται στην ουρά και θα τρώνε σπρωξιές ή θα περπατούν με το ασταθές βήμα του γήρατος, κρατώντας την τσάντα του φαρμακείου, σχεδόν απαρατήρητοι και μόνον σε λίγους θα θυμίζουν κάτι.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 16/01/19

H παρακμή μας και μία από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων μας φάνηκαν σε μία είδηση: Eντεκα πανεπιστημιακοί καθηγητές δημοσίευσαν κείμενό τους κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και μπράβο τους. Ομως, έντεκα; Τόσους πανεπιστημιακούς έχει η χώρα; Τόσους καθηγητές έχει μόνο ένα τμήμα ενός από τα ΤΕΙ, με τα οποία γέμισε η πασοκάρα τις ράχες και τα βουνά, σε ορισμένα εκ των οποίων μπαίνεις ακόμη και αν στην κόλλα ζωγραφίσεις τον Κλούβιο και τη Σουβλίτσα, για τους γεροντότερους. Και, αλήθεια, πού είναι οι μεγάλες ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών μας; Πού είναι ο λεγόμενος «πνευματικός κόσμος» και οι καλλιτέχνες;

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 13/01/19

Ο φίλος μου, ο Αρης, ήταν στη Μόσχα το 1991 όταν έγινε το αποτυχημένο πραξικόπημα, που τελικά έφερε στην εξουσία τον μπεκροκανάτα Γιέλτσιν, σήμανε το τέλος του κομμουνισμού στη μητρόπολή του και την έναρξη μιας μακράς πορείας διαφθοράς, όπου οι πρώην αξιωματούχοι του «υπαρκτού σοσιαλισμού» άρπαζαν ή ξεπουλούσαν ορυχεία, όπλα και γενικά δημόσια περιουσία.
Οι χτεσινοί κομισάριοι γίνανε μαφιόζοι και ολιγάρχες σε μια νύχτα. Μέχρι υποβρύχιο παζάρευε κάποιος ταβάριτς να πουλήσει στον Πάμπλο Εσκομπάρ για να εξάγει πρωτοποριακώς την κόκα του στις ΗΠΑ. Μου έλεγε, λοιπόν, πως στην περιήγησή του στη Μόσχα συναντούσε διάφορες πλατείες, οι οποίες όλες είχαν ονόματα κομισαρίων της Οκτωβριανής Επανάστασης. Αυτές οι πλατείες είχαν δημιουργηθεί από τους μπολσεβίκους κατεδαφίζοντας Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ο κλήρος στη Ρωσία πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Οι μπολσεβίκοι μέσα στις εκατόμβες που έκαναν, εκατομμύρια στο σύνολό τους, εκτελούσαν αβέρτα ιερείς και επισκόπους.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 09/01/19

H χώρα ποτέ δεν είχε χειρότερο πολιτικό προσωπικό, το οποίο μάλιστα θεωρεί ότι το εκλογικό σώμα αποτελείται από χαχόλους. Σου λέει «αφού πίστεψαν τις προεκλογικές μας μπούρδες και μας ψήφισαν, χαχόλοι είναι». Δεν είναι παράλογη η σκέψη αυτών των απίθανων τύπων, από τους οποίους κρέμεται η τύχη της Μακεδονίας και όλης της χώρας, όμως είναι λανθασμένη. Ο κόσμος πάντα αρπάζεται από την ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία. 
Οι πολλοί χάψανε την πιθανότητα τούτοι οι αλμπάνηδες να σκίσουν το Μνημόνιο, να αντισταθούν στο ξεπούλημα, να καταργήσουν τον
ΕΝΦΙΑ. Τώρα συναγωνίζονται ποιος θα φέρει πίσω γρηγορότερα το ξυλάκι της Μέρκελ, γουστάρουν Πρέσπες και κατεβάζουν τα σκουπίδια του Πάιατ, ο οποίος εκστασιάζεται από τη «σοβαρότητα» και την ευλύγιστη μέση της κυβέρνησης.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 05/01/19

Ο μαρξισμός είναι ένα αυτοάνοσο κοινωνικό νόσημα, όπου μέρος της ανθρωπότητας επιτίθεται στον εαυτό της. Εάν μπορέσαμε να πετύχουμε τέτοιες λαμπρές νίκες το 1912-1913, ήταν γιατί δεν υπήρχε στην Ελλάδα Αριστερά, δεν υπήρχε ο διχαστικός λόγος της, το μίσος της για το Εθνος και τους πυλώνες του, και η ιδεολογικοποίηση της βίας και της αποδοχής της ως κύριου πολιτικού όπλου επιβολής των παρακμιακών και ολοκληρωτικών ιδεών της.
Υπάρχουν δε δύο τεράστιοι μύθοι. Ο πρώτος είναι πως η κοινωνική δικαιοσύνη ανήκει στην Αριστερά. Στην Ελλάδα τις σημαντικότερες παροχές οι εργαζόμενοι τις έλαβαν από τον Ιωάννη Μεταξά και τους σκληρά αντικομμουνιστές βενιζελικούς φιλελεύθερους, όχι από την Αριστερά που τους οδήγησε σε μνημειώδεις ήττες.

Άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στις 02/01/19

Θυμάμαι έντονα εκείνη την ντροπιαστική ημέρα. Εβλεπα τις αμήχανες και μαγκωμένες φάτσες των βόρειων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από την τέντα. Είχαν προφανώς πάρει εντολή να τσακιστούν να είναι εκεί, ώστε ο Τσίπρας να τους χρίσει όλους στο μέτωπο με γλίτσα από τις Πρέσπες, να χειροκροτήσουν την υπογραφή του κουρελόχαρτου, να μοιραστούν την ενοχή. Η Ιστορία ό,τι γράφει δεν ξεγράφει - τα βίντεο και οι φωτογραφίες θα μείνουν. Τώρα αρχίζουν και δρέπουν τους σάπιους καρπούς αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας, γίνονται αποσυνάγωγοι, τους απορρίπτουν οι καθημερινοί άνθρωποι, νοερώς και ενίοτε κυριολεκτικώς εμπτύουν τη στάση τους, που δεν περιορίστηκε στην ντροπή και τη σιωπή, αλλά πέρασαν και σε ύβρεις κατά του λαού. Συλλήβδην χαρακτηρίζουν «ακροδεξιό», «φασίστα» και όλα τα γνωστά συκοφαντικά και υστερικά κάθε πολίτη που αντιδρά, ακόμη και παιδιά, μαθητές, που τολμούν να κάνουν κινητοποιήσεις με ατζέντα η οποία δεν είναι μηδενιστική, ανθελληνική, χωρίς βία, βανδαλισμούς.