Ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, καθηγητής του Παντείου, ήταν ο καλύτερος γνώστης της νεώτερης και όχι μόνον Τουρκίας. Είχε μεγαλώσει στην Πόλη, όπου είχε και πολιτική δράση στην νεολαία του Μεντερές. Έπαιζε την τουρκική γλώσσα στα δάχτυλα του και ήταν ένας κινητός θησαυρός γνώσεων για ό,τι αφορούσε την τουρκική Ιστορία και πολιτική.

Κάθε φορά που ήθελα να μάθω κάτι περί Τουρκίας, διάβαζα τον Σπύρο Βρυώνη ή έπαιρνα τηλέφωνο τον Νεοκλή. Γοητευτικός αφηγητής, σε κάθε ερώτηση απαντούσε με έναν καταιγισμό πάντα έγκυρων πληροφοριών για πρόσωπα και πράγματα, με υποσημειώσεις, παρενθέσεις και πάντα διανθισμένες με ανεκδοτολογικού τύπου αστεία ή τραγικά παραλειπόμενα.

Αν ο Παρασκευόπουλος κοιμάται καλά τα βράδια, πρέπει ή να έχει παχύδερμη συνείδηση ή να τον έχει τσιμπήσει μαρξιστική μύγα τσε τσε.
Θεωρώ πιθανότερο το δεύτερο. Θεωρεί πως τα έπραξε όλα ορθά. Δεν του μυρίζουν οι ιδέες και οι πράξεις του αίμα. Η ιδεοληψία είναι χειρότερη από την αδιαφορία.

Διότι ο ιδεοληπτικός είναι εργώδης στο κακό. Μόνο ο εργώδης βλάκας είναι πιο επικίνδυνος, αλλά ας μην μπαίνω στα χωράφια του μεγάλου Λεμπέση. Τα έχει πει καλύτερα από μένα για τους βλάκες στο μνημειώδες κοινωνιολογικό έργο του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλο πράγμα, με ανακυκλωμένους ακροαριστερούς.