«Με μεγάλη λύπη πληροφορήθηκα τον θάνατο του φίλου και αδιαπραγμάτευτου πατριώτη Παναγιώτη Κρητικού. Η συνεπής στάση του σε όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα είναι υπερκομματικό υπόδειγμα πολιτειακού άνδρα με ενσυναίσθηση ευθύνης απέναντι στο Έθνος.
Ο Παναγιώτης Κρητικός, που πριν καν πάρει το πανεπιστημιακό του πτυχίο είχε ήδη πλήθος βαρέων ενσήμων στην οδοποιία, προερχόταν από τα σπλάχνα του λαού και απείχε έτη φωτός από τους ανεπάγγελτους που βρίθουν πια στην πολιτική.
Δεν αναζήτησε κύρος στην ενασχόλησή του με την πολιτική αλλά προσέδωσε κύρος στην πολιτική που ασχολήθηκε μαζί της με εντιμότητα, θάρρος και αγάπη για την Πατρίδα.
Εκφράζω τα βαθύτερα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του».

​Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι από τους σπουδαιότερους Έλληνες, καλλιτέχνης παγκοσμίου μεγέθους.
Πρωταγωνιστής σε δραματικές στιγμές της Ιστορίας, έσβησε κάθε διαφωνία μας με το θετικό πατριωτικό του πρόσημο. 
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα και ο Μίκης, ο συνθέτης του Ύμνου της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου, που τα τραγούδια του πέρασαν από τα χείλη όλων μας ήταν παθιασμένος μύστης του Ελληνικού Τρόπου. Και στο τέλος της ζωής του στάθηκε στο πλευρό του λαού, ενάντια στο Άγος των Πρεσπών, κόντρα στους αριστερόστροφους φασίστες, όπως στα νιάτα του ήταν κόντρα στους ναζί.
Τον αποχαιρετούμε με σεβασμό, κρατούμε την μουσική κληρονομιά του, θησαυρό πλέον του Έθνους και ευχόμαστε τα θερμότερα συλλυπητήρια μας στην οικογένειά του.

​Δελτίο Τύπου 
 
Τρίτη, 31 Αυγούστου 2021


Η Εντυπωσιακή παρουσία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
Τζήμερος - Κρανιδιώτης στο Βίτσι
 
Ο Θάνος Τζήμερος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης ήταν οι μόνοι αρχηγοί κομμάτων που κατέθεσαν στεφάνι την Κυριακή, 29 Αυγούστου, στο μνημείο πεσόντων στο Βίτσι, για την επέτειο της νίκης της Δημοκρατίας κατά του κομμουνιστικού Ολοκληρωτισμού. Με ανακοίνωσή της, η “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ” (ο συνασπισμός των κομμάτων ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ και ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ) μέμφεται το πολιτικό σύστημα, που, όχι μόνο δεν τιμά τους ήρωες εκείνου του αγώνα, αλλά υποθάλπει τις προθέσεις τού ΚΚΕ, το οποίο απεργάζεται την επανάληψη της αιματοχυσίας, μόλις του δοθεί η ευκαιρία.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ απευθύνει ένα καίριο ερώτημα: κόμματα, των οποίων η επίσημη εκπεφρασμένη επιδίωξη είναι η διά των όπλων επιβολή δικτατορίας, μπορούν να θεωρούνται… δημοκρατικά και να συμμετέχουν στις εκλογές;

Αναλυτικά η ανακοίνωση της “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ”:

Γράμμος – Βίτσι: σκοτώνοντας τους ήρωες κάθε χρόνο.

Ο Μεγάλος Πόλεμος είχε τελειώσει. Ο Ναζισμός είχε ηττηθεί και οι άνθρωποι παντού στον κόσμο έχτιζαν ξανά, μέσα από τα ερείπια, τις χώρες τους και τις ζωές τους, κάνοντας όνειρα για το μέλλον. Όμως, όχι στην Ελλάδα. Οι νέοι της Ελλάδας αναγκάστηκαν να συρθούν σε μια νέα, μεγαλύτερη και αγριότερη αιματοχυσία, που κράτησε άλλα 4 χρόνια, επειδή το ΚΚΕ ήθελε να διαμελίσει τη χώρα και να επιβάλει ως καθεστώς την κομμουνιστική Δικτατορία. Απέναντί του είχε τη νόμιμη ελληνική κυβέρνηση, που συνέθεταν όλοι οι άλλοι, ακόμα και οι μετριοπαθείς αριστεροί. 20 χιλιάδες στρατευμένοι νέοι και πολλοί περισσότεροι πολίτες έχασαν τη ζωή τους, για να προστατευθεί η χώρα από τον εφιάλτη της σταλινικής προοπτικής.


















​Στον Γράμμο και στο Βίτσι νίκησε η Ελλάδα, ο Ελληνικός Στρατός, όχι κάποια Παράταξη. Τις εκδηλώσεις τις οργανώνει η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, όχι κάποια Παράταξη. Εάν σεβόμασταν τη μνήμη των νεκρών μας, θα έπρεπε οι εκδηλώσεις αυτές να διοργανώνονται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, και σύμπασα η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία να αποτίνει φόρο τιμής σε όσους κατέβαλαν φόρο αίματος, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Και να δίνουμε όλοι, κάθε χρόνο, την ίδια υπόσχεση: «ποτέ ξανά!».

Όμως, αυτό ουδέποτε συνέβη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Οι ήρωες της απελευθέρωσης καταδικάζονται κάθε χρόνο σε θάνατο διά της λήθης. Γιατί; Διότι αυτό θέλει το ΚΚΕ! Το κόμμα, που «ήρξατο χειρών αδίκων», όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το λάθος του, αλλά επιδιώκει να το επαναλάβει, μόλις βρει ευκαιρία! Στο πρόγραμμά του (σελίδα 7, παράγραφος 4), ανακοινώνει ανερυθρίαστα ότι, σε περίπτωση εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο, «το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης, με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης…».

Από τον πρόλογο κιόλας των θέσεών του ξεκαθαρίζει (σελίδα 1, παράγραφος 7) ότι «δεν αποκήρυξε ποτέ τη σοσιαλιστική επανάσταση, τη δικτατορία του προλεταριάτου»! Θέση την οποία φροντίζει να επαναλαμβάνει συχνά, όπως στη σελίδα 4, παράγραφο 10: «Ο στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου…»

Οι θιασώτες των εγκλημάτων του Συμμοριτοπόλεμου συμμετέχουν στις εκλογές και πληρώνονται από τον φορολογούμενο, για να υπονομεύουν μόνιμα την ασφάλεια και την ελευθερία του!

​Ο Θάνος Τζήμερος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης ήταν οι μόνοι αρχηγοί κομμάτων που κατέθεσαν στεφάνι, την Κυριακή 29 Αυγούστου, στο μνημείο πεσόντων στο Βίτσι. Στις σύντομες τοποθετήσεις τους υπογράμμισαν ότι τα λάθη της Δημοκρατίας (και η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία έχει πάρα πολλά) τα διορθώνεις με “εργαλεία” που η Δημοκρατία προβλέπει, όχι με ένοπλες επαναστάσεις, «πηγάδες», σφαγές “αντιφρονούντων”, παιδομαζώματα και εκτελέσεις μανάδων. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θέτει επίμονα το θεσμικό ερώτημα, στο οποίο κωφεύει το σύνολο του πολιτικού, νομικού, ακαδημαϊκού και δημοσιογραφικού κόσμου: «Μπορεί ένα κόμμα, που προτίθεται να επιβάλει διά των όπλων Δικτατορία, αιματοκυλίοντας ξανά τη χώρα, να συμμετέχει σε εκλογές και να θεωρείται ότι ανήκει στο “δημοκρατικό τόξο”;».

Η απάντηση είναι, προφανέστατα, «όχι». Οι ασπόνδυλες ηγεσίες των δήθεν “αστικών” κομμάτων αποφεύγουν να τη δώσουν. Ο συνασπισμός ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ την δίνει ευθαρσώς, με τη σκέψη προσηλωμένη, όχι μόνο στον θάνατο των πατεράδων μας, αλλά και στη ζωή των παιδιών μας.  

Συνασπισμός “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ”
Θάνος Τζήμερος - Φαήλος Κρανιδιώτης
​

Δελτίο Τύπου 
Πέμπτη, 26 Αυγούστου 2021

Τζήμερος & Κρανιδιώτης εξηγούν: «γιατί θα πάμε στο Βίτσι»

 Οι πρόεδροι της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΑΝΑ και της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, που θα κατέβουν μαζί στις επόμενες εκλογές με τον συνασπισμό ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, εξηγούν τους λόγους, για τους οποίους θα έπρεπε όλη η δημοκρατική Ελλάδα, στις 29 Αυγούστου, να καταθέτει στεφάνι στη μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους, για να ζούμε σήμερα ελεύθεροι.

«Γιατί θα πάμε στο Βίτσι»
Στον Γράμμο και στο Βίτσι, κάθε 29 Αυγούστου, θα έπρεπε να βρίσκεται όλη η Ελλάδα, τιμώντας τη μνήμη εκείνων, που έδωσαν τη ζωή τους, για να μην γίνουμε σοβιετικό προτεκτοράτο. Θα έπρεπε να βρίσκονται όλα τα κόμματα της Βουλής, αναγνωρίζοντας ότι η λειτουργία του Κοινοβουλευτισμού οφείλεται στους νέους Έλληνες, που, αφού νίκησαν τις χιτλερικές ορδές, αντί να χαρούν την απελευθέρωση και να αρχίσουν να χτίζουν τη χώρα και τις ζωές τους, όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, σύρθηκαν σε ακόμα μία αιματοχυσία από τις εγχώριες σταλινικές ορδές, που δεν ήξεραν ότι ο Στάλιν τούς είχε “πουλήσει”, με το γνωστό μπακαλόχαρτο κατανομής των σφαιρών επιρροής. Θα έπρεπε να βρίσκεται όλη η διανόηση και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, επισημαίνοντας το πόσο εύκολο είναι ο αδελφός της διπλανής πόρτας να γίνει δολοφόνος, αν πεισθεί ότι ο Ολοκληρωτισμός, οποιασδήποτε απόχρωσης, είναι η λύση για τα προβλήματα της Δημοκρατίας.

Όμως, απουσιάζουν όλοι. Όχι μόνον από τον Γράμμο και το Βίτσι, αλλά και από τον δημόσιο διάλογο. Και αφήνουν την αριστερή προπαγάνδα να οργιάζει, επιβάλλοντας την ατζέντα των ηττημένων, επικυρωμένη μάλιστα με τον Νόμο 1863/1989 της Κυβέρνησης Τζανετάκη. Βάσει αυτού του κατάπτυστου νόμου, που κανείς έκτοτε δεν τόλμησε να καταργήσει, όσοι έστρεψαν τα όπλα εναντίον Ελλήνων, για να καταλύσουν τη Δημοκρατία, ονομάζονται “Δημοκρατικός Στρατός”. Όσοι πετούσαν σε πηγάδες σφαγμένα νήπια, ήταν “οραματιστές ενός ανώτερου κόσμου”. Όσοι εκτελούσαν μανάδες, που προσπάθησαν να προστατεύσουν τα παιδιά τους από το σταλινικό παιδομάζωμα, ήταν “ήρωες της ελευθερίας”. Τότε γιατί τους πολεμήσαμε; Για να πάμε κόντρα στη δημοκρατία και στην ελευθερία; Κι αν αυτοί ήταν οι “Δημοκρατικοί”, οι άλλοι τι ήταν; “Μοναρχοφασίστες”, “αγριάνθρωποι”, “αγγλόδουλοι”, “αμερικανόδουλοι”, “πράκτορες του διεθνούς ιμπεριαλισμού”, “στρατός της πλουτοκρατίας”, “συνεργάτες των Γερμανών”. Αυτοί είναι οι όροι που χρησιμοποιεί παγίως στα κείμενά του το ΚΚΕ, όταν αναφέρεται στον Ελληνικό Στρατό. Ωστόσο, κανένας δημοσιογράφος, πολιτικός, ακαδημαϊκός, δεν τους χαρακτηρίζει εμφυλιοπολεμικούς! Όμως, αν αποκαλέσεις τον Εμφύλιο, “ανταρτοπόλεμο” ή “συμμοριτοπόλεμο”, μαύρο φίδι που σε έφαγε! “Ακροδεξιός”! “Εθνικιστής”!

Ακόμα κι ο όρος “Εμφύλιος”, που επιβλήθηκε με τον ίδιο νόμο, αντικαθιστώντας τους όρους “ανταρτοπόλεμος” και “συμμοριτοπόλεμος”, είναι εσφαλμένος. Για να χαρακτηριστεί ένας πόλεμος “εμφύλιος”, δεν αρκεί οι εμπόλεμοι να ανήκουν στην ίδια φυλή. Πρέπει να έχουν εγκαθιδρύσει την εξουσία τους σε μεγάλες περιοχές της χώρας και να υποστηρίζονται από αντίστοιχες ομάδες πληθυσμού. Αυτό ουδέποτε συνέβη στην Ελλάδα. Υπήρξε ένοπλη εξέγερση συγκεκριμένου κόμματος, του ΚΚΕ, με περιορισμένη χρονικά και τοπικά κυριαρχία, εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας, την οποία συνέθεταν όλοι οι άλλοι (δεξιοί, φιλελεύθεροι, κεντρώοι, μετριοπαθείς αριστεροί). Αυτού του είδους η ένοπλη σύγκρουση αποκαλείται διεθνώς “guerrilla warfare”. Το ίδιο το ΚΚΕ χαρακτηρίζει την αιματοχυσία που προκάλεσε ως “δεύτερο αντάρτικο”, άρα ο όρος “ανταρτοπόλεμος” θα μπορούσε να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Όμως, επελέγη το “εμφύλιος”. Γιατί; Διότι εμπλέκει το σύνολο του Έθνους, με ισοβαρή συμμετοχή και, φυσικά, ισοβαρή ευθύνη. “Σφαχτήκαμε μεταξύ μας”, άρα όλοι φταίμε εξίσου.

Γιατί ο νόμος 1863/1989 δεν είπε στο ΚΚΕ: «θα σταματήσουμε να σας ονομάζουμε “συμμορίτες”, αλλά θα σταματήσετε κι εσείς να αποκαλείτε τον νόμιμο στρατό της χώρας, “μοναρχοφασιστικό”, και θα σταματήσετε να διοργανώνετε γιορτές μίσους και να σπέρνετε μνημεία μίσους σε όλη τη χώρα; Ας μας απαντήσουν όσοι τον ψήφισαν κι όσοι τον διατηρούν. Πάντως, το ΚΚΕ, έχοντας φιμώσει τη μία πλευρά, αλωνίζει έκτοτε ανενόχλητο, αντιστρέφοντας απόλυτα την πραγματικότητα.





​Ιδού μερικά παραδείγματα:

• Δεκάδες στην αρχή, εκατοντάδες πιο ύστερα, πήραν, άλλοι για πρώτη και άλλοι για δεύτερη φορά, τον τιμημένο δρόμο του βουνού, για να γλιτώσουν από το μοναρχοφασιστικό αγριανθρωπισμό. Περήφανοι αγωνιστές της Αντίστασης, που παρέδωσαν τα τιμημένα όπλα τους, μετά τη Βάρκιζα, ξανατράβαγαν τα γνώριμα γι’ αυτούς μονοπάτια της λευτεριάς. Έτσι ξαναγεννήθηκε το καινούργιο αντάρτικο, ενάντια στους εγχώριους και ξένους νέους καταχτητές.
• Ο Αύγουστος του 1949 έχει καταγραφεί στην Ιστορία του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος στη χώρα μας σαν ο μήνας που έγινε η τελική αναμέτρηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και του στρατού του καθεστώτος της πλουτοκρατίας, του στηριγμένου στον αγγλικό και, στη συνέχεια, στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
• Οι μάχες στον Γράμμο τελείωσαν, χωρίς ο μοναρχοφασισμός και οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές να πραγματοποιήσουν το στρατηγικό τους σκοπό, που ήταν η συντριβή του ΔΣΕ. Οι κομμουνιστές έδωσαν εξετάσεις στον λαό και στο κόμμα, το ΚΚΕ, που τους διαπαιδαγώγησε, να υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα και με το όπλο στο χέρι, όταν χρειαστεί.
(Από το ελεγχόμενο από το ΚΚΕ site του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» https://ethniki-antistasi-dse.gr/odse.html που έχει ως προμετωπίδα του το σύνθημα: «κρατάμε τη φλόγα αναμμένη»!)

Ο Ριζοσπάστης τονίζει σε άρθρο του, στις 13/10/1996, εδώ https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3676906 «Ο όρκος του μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού παραμένει αναλλοίωτος. Πολύ περισσότερο σήμερα, που η μία μετά την άλλη οι κατακτήσεις αφαιρούνται». Και, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, ο Κουτσούμπας, στα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τους εξόριστους στη Γυάρο, διατράνωσε: (https://www.902.gr/eidisi/politiki/203883/dimitris-koytsoympas-tha-anoigoyme-kathe-mera-kathe-ora-kai-mia-kainoyria):
• Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν συγχωρούμε τίποτα.
• Εμείς θα ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, και μια καινούργια ρωγμή σ’ αυτό το σάπιο σύστημα, ώσπου να καταρρεύσει μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις του, κάτω από τα σφοδρά χτυπήματα της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
• Το ΚΚΕ, στην ήδη εκατόχρονη πορεία του, η αστική τάξη δεν το έβαλε στο χέρι. Το ΚΚΕ στέκει και σήμερα καρφί στο μάτι τους. Το ΚΚΕ σαλπίζει αντίσταση, οργάνωση, ανατροπή.
• Δεν ξεμπερδεύεις με τέτοιον αντίπαλο γλείφοντας τα κόκαλα που πετά απ’ το τραπέζι. Ή θα την πας την πάλη σου ως το τέρμα ή εδώ θα μας γονατίζουν διαρκώς. Και τέτοια απόφαση έχουμε πάρει.
• Ανειρήνευτη είναι αυτή η πάλη. Ήταν ανειρήνευτη και τότε που σφύραγε στον αέρα το μαστίγιό τους. Είναι ανειρήνευτη και σήμερα, που σφάζουν με το γάντι.
• Να ποιος είναι ο ρόλος μας σήμερα: Γερό ΚΚΕ, που να μπορεί να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή, που θα αντέχει και θα συνεχίσει να δρα με την ίδια αταλάντευτη πίστη για το νομοτελειακό, το αναπόφευκτο πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
• Είμαστε σίγουροι ότι «οι μέρες που λαχτάρησαν» οι κρατούμενοι της Γυάρου, οι ήρωες του εργατικού μας κινήματος, «θα ’ρθουν». Οι μέρες που λαχταρούμε όλοι και όλες εμείς, η σημερινή νέα γενιά, «θα ’ρθουν». Θα φροντίσουμε» κι εμείς με τη σειρά μας, όπως οι προηγούμενες γενιές, γι’ αυτό…

Θα πάμε, λοιπόν, στο Βίτσι, διότι εμείς δεν θέλουμε να έρθουν ξανά οι μέρες, τις οποίες λαχτάρησαν οι σφαγείς των Ελλήνων και λαχταρούν οι επίγονοί τους. Διότι θεωρούμε ότι τα προβλήματα της Δημοκρατίας αντιμετωπίζονται με εργαλεία που προσφέρει η Δημοκρατία. Διότι η Δημοκρατία είναι ένα ευαίσθητο πολίτευμα, που μπορεί πολύ εύκολα να καταρρεύσει, αν το υπονομεύουν αυτοί που υποτίθεται ότι το στηρίζουν. Διότι θεωρούμε αυτονόητη την υποχρέωση κατάθεσης στεφάνου, στη μνήμη όσων πέθαναν, για να ζούμε ελεύθεροι. Και θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε, μέχρι το ΚΚΕ και οι θιασώτες του Ολοκληρωτισμού —κόκκινου, μαύρου ή οποιασδήποτε άλλης απόχρωσης— αποβληθούν από το πολιτικό σύστημα, για πάντα. Όχι με σκηνοθετημένες δίκες. Αλλά διότι είναι αυτονόητο ότι, για να συμμετέχεις σε ένα παιχνίδι, πρέπει να σέβεσαι τους κανόνες του. Δεν μπορεί ο ένας να χρησιμοποιεί την ψήφο και ο άλλος το μαχαίρι. Ναι, η Δημοκρατία έχει μπόλικα κουσούρια. Και η ελληνική εκδοχή της ακόμα περισσότερα, με τα λεγόμενα “αστικά κόμματα” να έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Αλίμονο, όμως, αν η θεραπεία της λέγεται “ένοπλη εξέγερση” και εκτέλεση της Ελένης Γκατζογιάννη.

Ελπίζουμε αυτήν τη στάση να την υιοθετήσουν όλοι οι σοβαροί, νουνεχείς Έλληνες πατριώτες. Και να είμαστε πολλοί, την Κυριακή, 29 Αυγούστου, στο Βίτσι. Και κάθε χρόνο, όλο και περισσότεροι.

Συνασπισμός “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ”
Θάνος Τζήμερος - Φαήλος Κρανιδιώτης

Σαν σήμερα ξεκίνησε η επιχείρηση "Ζαφέρ" (Νίκη), γνωστή σε μας ως Αττίλας ΙΙ.
Οι Τούρκοι εισβολείς παραβιάζοντας πάλι την εκεχειρία επεξέτειναν τα κατεχόμενα από αυτούς εδάφη από το 8% στο 38% της Κύπρου. Από τις 24/7/74 την χώρα κυβερνούσε ήδη ο Κ. Καραμανλής. Οι μαχητές της Κύπρου αφέθηκαν μόνοι και πάλι σε έναν άνισο αγώνα.
Η Ελληνική Δημοκρατία δεν έριξε ούτε ντουφεκιά από τον Έβρο ως το Καστελόριζο.

Το "Η Κύπρος κείται μακράν" όχι μόνο ειπώθηκε αλλά κυρίως έγινε πράξη ή μάλλον επαίσχυντη παράλειψη. Εάν το Έθνος πολεμούσε σύσσωμο σε όλο το εύρος της ελληνοτουρκικής μεθορίου, του Αιγαίου και της Κύπρου, αυτό που έτρεμαν οι Τούρκοι, ίσως σήμερα μιλούσαμε με άλλα δεδομένα. Όταν ο εχθρός πατάει ελληνική γη, πολεμάς.

Δεν υπάρχει ανάλογη ντροπή στην Ιστορία μας. Γελοιωδέστεροι όλων όσοι τολμούν σήμερα να δικαιολογήσουν την κατάπτυστη αδράνεια της ψευτοελίτ που νοιαζόταν μόνο για την πάρτη της, που εγκατέλειψε μόνους τους μαχητές της ΕΛΔΥΚ, της ΕΦ και της Ά' Μοίρας Καταδρομών.

Η Ιστορία της περιόδου δεν γράφτηκε ακόμη. Όταν τελειώσει η συγγραφή της, κάποιοι θα πάρουν την θέση τους πλάι στον Μπονάνο, τον Αραπάκη και τους λοιπούς, που γλύτωσαν τα 6 μέτρα αλλά όχι την ατίμωση. Αν η Κύπρος ήταν κοντά για τον Κίμωνα με τα κουπιά και τα πανιά, είναι δίπλα μας με τα σύγχρονα μαχητικά αεροπλάνα και τα πολεμικά μας πλοία.

Το καθήκον μας δεν αλλάζει και δεν θα κουραστούμε ποτέ Απελευθέρωση, η μόνη βιώσιμη λύση. Κύπρος Ελεύθερη, Ενιαία, Ελληνική!

​25 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΤΟΥ 
ΣΟΛΩΜΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ 
 
Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία των Τάσου 
Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Ελληνοκυπριακό αίμα πότισε για μία 
ακόμα φορά τα χώματα του παρανόμως κατεχόμενου μέρους της 
Μαρτυρικής Κύπρου.  

​Στις 11 Αυγούστου 1996 στην «Πράσινη Γραμμή», στην περιοχή της 
Δερύνειας, νότια της Αμμοχώστου, ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ 
ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Τούρκους, Τουρκοκύπριους και 
οπαδούς των Γκρίζων Λύκων, έπειτα από διεθνή διαμαρτυρία 
μοτοσικλετιστών για τη συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της Βόρειας 
Κύπρου. Τρεις μέρες μετά, στις 14 Αυγούστου 1996,ημέρα της κηδείας 
του Τάσου Ισαάκ, εκτελέστηκε ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, στην ίδια 
περιοχή από τους Τούρκους, στην προσπάθειά του να ανέβει σε έναν 
ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Ο Σολωμός Σολωμού μαζί 
με άλλα άτομα είχε μεταβεί στο οδόφραγμα της Δερύνειας, ώστε να 
εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του 
Tάσου Ισαάκ. Και στις δύο περιπτώσεις τα μέλη της ειρηνευτικής 
δύναμης Κύπρου δυστυχώς επέλεξαν να μην επέμβουν.  

Τα εντάλματα σύλληψης των δολοφόνων παραμένουν ανεκτέλεστα στη 
βάση δεδομένων της Interpol, πέντε εκ των οποίων αφορούν τη 
δολοφονία του Ισαάκ και άλλα πέντε τη δολοφονία του Σολωμού.  
Δεν θα πρέπει ποτέ να σταματήσουμε τις προσπάθειες και τις 
απαιτήσεις μας για την εκτέλεση των ενταλμάτων που αφορούν τους 
δολοφόνους του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, ώστε να 
τιμωρηθούν οι εγκληματίες για τη διάπραξη των φόνων και να 
αποδοθεί δικαιοσύνη.  

Οι Έλληνες δεν κουραστήκαμε. Ποτέ δεν θα κουραστούμε. Ποτέ δεν θα 
φοβηθούμε. Απελευθέρωση η μόνη λύση, όπως έγραφε στη μπλούζα 
του Τάσου Ισαάκ.  

Δεν ξεχνώ! Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού. Τιμή στους ήρωες!